Четиривековната уметност која комбинира костими, драма и музика се приклучува на другите светски обичаи и традиции.
Италијанското оперско пеење е додадено на листата на културно наследство на Обединетите нации.
УНЕСКО, агенцијата за култура на ОН, објави дека ја вклучува уметноста стара четири века, мешавина од костими, драма и музика, во категоријата нематеријално културно наследство.
Италијанската опера е родена во доцните 1500-ти и раните 1600-ти во Фиренца, на дворот на семејството Медичи.
Операта има сложени заплети, разработена сценографија и виртуозно пеење.
Оперското пеење се придружува на другите познати италијански традиции, како што се правењето пица и уметноста на искачување на алпските врвови.
„Ова е официјална потврда на она што веќе го знаевме: оперското пеење е светска извонредност“, рече италијанскиот министер за култура Џенаро Сандуљано по одлуката на УНЕСКО.
УНЕСКО ја опиша италијанската опера како „физиолошки контролиран начин на пеење што ја зголемува носивоста на гласот во акустичните простори како што се амфитеатрите и црквите“.
Исто така, се додава дека уметноста промовира „колективна кохезија и социокултурна меморија“, како и дека е „средство за слободно изразување и меѓугенерациски дијалог“.
Италијанецот Клаудио Монтеверди, кој живеел од 1567 до 1643 година, се смета за првиот голем оперски композитор.
Италијанскиот весник Ла Република објави дека признанието доаѓа пред традиционалната инаугурација на сезоната 2023-2024 во оперската куќа Ла Скала.
Сега има 60 оперски куќи низ Италија, што е светски рекорд, додека оперските пејачи, како што е тенорот од 20 век, Лучијано Павароти, се сметаат за големи ѕвезди.
Италијанската оперска пејачка Кармела Ремиџо изјави за Кориере дела Сера ека благодарение на операта и нејзините либрета, италијанскиот јазик е познат во светот.
„Тоа што оперското пеење влезе во наследството на човештвото е многу емотивно“, рече таа.
„Песната избледува додека ја слушате, но длабоко ве допира.
На состанокот во Боцвана за зачувување на културното наследство, УНЕСКО ги вклучи и перуанските севичи, сликањето рикши од Бангладеш, узбекистанските керамички занаети и неколку други обичаи и традиции на листата на културно наследство на човештвото.
