Јужниот пол на Сонцето, претходно неистражен регион на нашата ѕвезда, е за прв пат снимен на зачудувачки слики од вселенското летало „Солар Орбитер“.
Заедничка мисија на Европската вселенска агенција (ЕСА) и НАСА ѕирна подалеку од рамнината на орбитата на Сонцето, снимајќи ги првите слики од неговите мистериозни поларни региони. Револуционерните набљудувања открија хаотичен спој на магнетна активност на полот на Сонцето, за кој научниците веруваат дека е клучен за разбирање како магнетното поле на Сонцето се менува на секои 11 години.
„Денес, за прв пат во историјата, му покажуваме на човештвото слики од половите на Сонцето“, рече професорката Керол Мандел, директорка за наука на ESA.
„Сонцето е нашата најблиска ѕвезда, извор на живот, но исто така и потенцијална закана за современите вселенски и енергетски системи на Земјата, па затоа е клучно да разбереме како функционира и да научиме да го предвидиме неговото однесување. Овие уникатни слики од мисијата Solar Orbiter го означуваат почетокот на нова ера во соларната наука.“
Мисијата од 1,3 милијарди долари (околу 1,1 милијарда евра), која започна во 2020 година, направи слики од јужниот пол на Сонцето кон средината на март, кога вселенското летало беше 15 степени под екваторот на Сонцето, овозможувајќи го првото набљудување на половите на Сонцето од тој агол.
Иако Земјата има трајни магнетни полови, магнетното поле на Сонцето се менува на секои 11 години, или барем така се случува, и тогаш го достигнува својот врв на активност, со најмногу сончеви дамки и пламени.
Првите магнетни мерења од Солар Орбитер открија фрагментиран мозаик од северни и јужни поларни региони на површината на Сонцето. Овој модел беше предвиден со компјутерски симулации, но сè уште не е потврден со директно набљудување. Научниците велат дека следењето на драматичните промени во магнетното поле на половите ќе биде клучно за поточни прогнози за циклусот на Сонцето.
„Не знаевме точно што да очекуваме од овие први слики, половите на сонцето беа буквално terra incognita“, рече професорот Сами Соланки, раководител на инструментот за мапирање на магнетното поле и директор на Институтот Макс Планк за истражување на Сончевиот систем во Германија.
Магнетниот циклус на сонцето се случува затоа што не ротира како цврсто тело – неговиот екватор ротира побрзо (на секои 26 дена) од неговите полови (на секои 33 дена). Оваа разлика ги растегнува и извиткува магнетните полиња сè додека не станат толку нестабилни што поларитетите се менуваат.
