Познатиот Лувр во Париз, музеј кој беше ограбен за време на изминатиот викенд, не е само дом на Мона Лиза и Венера де Мило, ризница од непроценлива уметност. Тој е и сцена на некои од најморничавите приказни за духови во Европа.
Имено, древните ѕидови на оваа зграда шепотат приказни за демони, убиени дворјани и немирни души.
Пред да стане музеј, Лувр бил тврдина од 12 век, а подоцна и кралска палата. Неговата осумвековна историја е исполнета со политички интриги, насилство и мистериозни настани.
Токму ова темно минато создало плодна почва за легенди кои сè уште ја ладат крвта на вработените и посетителите денес. Се верува дека трагедиите оставиле неизбришлива трага на самите темели на зградата, манифестирајќи се преку паранормална активност.
Еден од најозлогласените духови на Лувр е Белфегор, суштество чие име е поврзано со еден од седумте принцови на пеколот. Тој е опишан како висока, сенчеста фигура со качулка и продорни црвени очи, и најчесто се гледа во кругот на египетски антиквитети.
Постои мноштво докази што го поткрепуваат неговото постоење. Едно од најраните забележани видувања се случило во 1930-тите, кога ноќен чувар видел сенчеста фигура како се крие во близина на галеријата во која се наоѓа Мона Лиза.
Додека се приближувал кон неа, фигурата наводно исчезнала во воздух, оставајќи зад себе морничав шепот. Чуварот дал отказ следниот ден.
Понов инцидент се случил во 1981 година, кога кураторот Жак Моро работел доцна во ноќта. Го совладал необјаснив страв и чувство дека некој го гледа. Кога се свртел, видел висока фигура со светлечки очи. Пред да може да реагира, суштеството исчезнало.
Кулминацијата на мистеријата се случила во 2017 година, кога безбедносните камери снимиле сенчеста фигура како се движи низ галерија со италијански слики во 3:13 часот наутро.
Многумина веруваат дека присуството на Белфегор е поврзано со антички египетски артефакти и можните клетви што ги носат.
Можеби најпознатото појавување во Лувр е духот познат како „Црвениот човек“. Легендата вели дека тој бил Жан л’Екоршур (Жан Месарот), месар од 16 век кој станал наемен убиец во служба на кралицата Катерина де Медичи.
Откако дознала премногу кралски тајни, кралицата наредила негово убиство. Пред неговата смрт, Жан се заколнал дека засекогаш ќе го прогонува кралското семејство.
Се вели дека неговиот дух, секогаш облечен во црвена боја, се појавил во палатата Тујлери (која некогаш била дел од комплексот Лувр) и во самиот музеј непосредно пред големите национални катастрофи.
Тој бил виден во пресрет на Француската револуција, па дури и самиот Наполеон Бонапарта тврдел дека го видел во 1815 година, непосредно пред неговиот конечен пораз. Неговото појавување се смета за злокобен знак, дух неразделно поврзан со судбината на Франција.
Покрај главните експонати, се вели дека и други духови шетаат низ салите на Лувр.
Во Египетскиот оддел за антиквитети кружи глас за опседната мумија. Вработените пријавиле дека се чувствувале чудно вознемирено и студено во близина на одредени саркофази, а некои тврдат дека слушнале шепотења на древен јазик. Се верува дека духот на мумијата го чува нејзиниот вечен мир и го малтретира секој што ќе се приближи премногу.
Некои посетители и членови на персоналот тврдат дека дури и ги виделе духовите на уметниците чии дела се изложени. Фигури од Леонардо да Винчи или Ежен Делакроа наводно се видени како тивко размислуваат за своите ремек-дела.
Без разлика дали станува збор за обичен фолклор или за вистински паранормални настани, легендите за духови додаваат дополнителна димензија на мистерија во Лувр. Тие нè потсетуваат дека секое уметничко дело и секој камен во оваа зграда има приказна да раскаже – а некои од тие приказни продолжуваат и по смртта.
