„Секогаш разговарав во соблекувалната со него, но овој пат го немаше“

Животот на 23-годишната атлетичарка од Јужна Африка, Марионе Фури, се промени целосно и целата нејзина животна приказна е навистина неверојатна.

Имено, сè започнало во детството, нејзините родители се развеле кога имала само осум години, а нејзината баба, Анамари, го презела старателството над неа. Таа ја запознала со спортот и ѝ ја дала најголемата поддршка да се занимава со атлетика. Па така, Марионе ѝ ветила на својата баба дека еден ден ќе биде дел од Олимписките игри. На крајот и успеала!

Претходно, Марионе се преселила во Преторија за да тренира со Хуан Стрида, човекот што значително го промени и го подобри нејзиниот развој.

• Изгледаше нервозно, но кога ќе го сретнев, беше многу нежен. Сакаше да се шегува и секогаш сакаше да одиме на сладолед – рече Марионе, нагласувајќи дека тој е најзаслужен за нејзиниот метеорски подем.

Пред Олимписките игри во Париз минатата година, таа го собори националниот рекорд (12,49), но не спиеше поради проблемите со сместувањето. Во полуфиналето, случајно беше запрена од Сидни Сембер од Велика Британија.

Она што ја направи нејзината животна приказна уште полоша беше смртта на гореспоменатиот тренер во март оваа година. Тој почина од чир на желудникот, но начинот на кој дозна таа беше навистина катастрофален.

• Му испратив порака за трката, но тој не ми одговори. Неговата сопруга подоцна ми рече дека е многу среќен поради резултатот. По тоа, му испратив порака за тренингот, но добив повратни информации дека починал. Беше многу тешко за мене. Два дена подоцна, трчав во негова чест, се молев пред и по трката. Секогаш трчав во соблекувалната по трката за да разговарам со него, а овој пат го немаше – истакна Фури со солзи.

Ова не беше крај на несреќите оваа година – на состанокот во Хенгел таа падна и ја скрши клучната коска. Сега заздравува по операцијата и испраќа порака на надеж.

• Првите денови беа премногу тешки за мене, но имаше и сомнежи околу закрепнувањето. Закрепнувањето бара време, трпение и внатрешна сила. Научив дека неуспесите не се крај, туку само паузи и можност за „ресетирање“ и за повторно закрепнување. Напредокот не може да биде линеарен, но секогаш е можен – заклучи спортистката.