Приватноста станува луксуз поради микро-дроновите

На прв поглед, тие изгледаат како обични муви, пеперутки или вилински коњчиња. Тие се толку мали и ненаметливи што никој не би ги забележал во преполн трговски центар, на граничен премин, па дури ни во сопствената дневна соба. Сепак, токму оваа „безопасност“ станува маска за една од најконтроверзните технологии на модерното време – микро-дронови дизајнирани да имитираат инсекти и да влегуваат во разни простори незабележано.

Развојот на оваа технологија повеќе не е во доменот на научна фантастика. Во последните неколку години, минијатурната електроника достигна точка каде што е можно да се инсталира камера, микрофон, Wi-Fi антена и софистициран систем за навигација во објект со големина на нокт. Она што некогаш не можеше да се собере ниту во куфер, сега се вклопува на едно крило од имагинарна „металик пеперутка“.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by TechnologyARMY (@technologyarmy)

И она што е најшокантно: прототиповите што денес чинат три милиони долари би можеле да станат масовно достапни и многу евтини утре.

Како и секоја технологија, и оваа го следи истиот модел: луксузот станува стандард, а потоа рутина. А кога надзорот станува рутина, приватноста престанува да постои, пишува Technology Army.

Овие микро-шпиони веќе можат да летаат тивко, да лебдат пред отворен прозорец или да „слетуваат“ на рамото на лицето што го следат, без да бидат откриени. Нивниот најголем адут не е само тоа што се физички мали, туку и тоа што изгледаат органски.

Луѓето се навикнуваат на дронови на небото, камери на улиците и телефони што ја следат нивната локација. Но, никој не се навикнува на механичка мува, едноставно затоа што изгледа… природно.

Со опсег на Wi-Fi сигнал до три километри, можности за снимање со висока резолуција и можност за работа во затворени простори, овие мали уреди опремени со вештачка интелигенција нудат она што до неодамна беше резервирано само за тајните служби на големите сили.

Микро-дроновите сè уште не се целосно автономни и честопати бараат човечка контрола за посложени задачи, особено кога треба да се донесат етички или стратешки одлуки.