Европа е навикната на драматични пресврти на самитите во последен момент, но последниов предничи пред изминатите. По маратонскиот 16-часовен состанок, лидерите на Европската унија се согласија за заеднички план за финансирање на Украина кој се темели на заеднички долг и покрај тоа што три земји одбија да се приклучат. Иако ова не беше решението за кое мнозинството се залагаше – користење на замрзнати руски средства за помош на Киев – Украина конечно ги доби своите пари, пишува Пoлитико, кој дава анализа за тоа кој излезе како победник, а кој како губитник на овој клучен самит за Европа.
ПОБЕДНИЦИ
Барт Де Вевер
Белгискиот премиер одржа мастерклас за стоички отпор кон планот за користење на руски средства, на кој се спротивставуваше од самиот почеток. Тој беше во голема мера сам во својот став, сè додека Италија и неколку други земји не покренаа сомнежи кон крајот на денот.
Неговата клучна тактика? По недели отпор кон идејата за користење на замрзнати средства, тврдејќи дека тоа ќе ја изложи неговата земја на масовна руска одмазда, тимот на Де Вевер дојде на разговори со претставници на Европската комисија барајќи „неограничена“ поддршка од другите членки на ЕУ. Тоа се покажа премногу за другите, оставајќи го Планот Б – заедничко задолжување – како единствена опција, онаа што малкумина ја сакаа, но повеќето можеа да ја прифатат.
Џорџа Мелони
Италијанската премиерка се покажа како клучна фигура на самитот. Таа го постави темпото на трговскиот договор ЕУ-Меркосур и совршено ја темпираше својата интервенција за финансирање на Украина.
По недели поминати во сенка додека Белгија се бореше против користењето на замрзнати руски средства, Мелони им дозволи на другите да ги исцрпат своите опции. Таа нежно интервенираше дури доцна навечер, кога планот за таканаречените репарациски заеми веќе не успеа. Дипломатите на ЕУ изјавија за POLITICO дека Мелони дури и не зборувала за време на првиот дел од самитот, но на крајот токму таа го склучила договорот.
Антонио Кошта
Ако постигнувањето договор беше тешко, постигнувањето на него во еден ден се граничеше со невозможно. Сепак, тоа беше целта на португалскиот премиер: да ги сведе самитите на ЕУ на само еден ден. Додека повеќето лидери веќе сметаа на уште еден ден, или дури и на работен викенд, Коста ја заврши работата. Тој никогаш целосно не се посвети на ниту една опција, остана над кавгата и на крајот обезбеди договор.
Сите во војната
Колку и да звучи чудно – од војната, а особено оваа, не создава вистински победници – секој голем играч вклучен во конфликтот во Украина си замина со нешто. Володимир Зеленски ги доби парите што му беа потребни, што беше најважното нешто. Европа го одржа своето ветување да ја поддржи Украина. Замрзнатите средства на Владимир Путин нема да бидат искористени против него, а Доналд Трамп сè уште има можност да ги користи тие средства како лост во иден мировен договор.
ГУБИТНИЦИ
Фридрих Мерц
Тешко е да се замисли понеуспешен самит за германски канцелар. За само неколку часа, тој претрпе два големи порази: одложувањето на договорот со Меркосур и, што е поважно, потонувањето на планот за користење на замрзнати средства за кој тој силно се залагаше.
Со недели, Германија и нејзините нордиски сојузници инсистираа дека користењето на замрзнати средства е единствената опција, тврдејќи дека заедничкиот долг е невозможен поради потребата од едногласност и унгарското вето. Исходот се покажа спротивното: заедничкиот долг беше договорен со исклучок на трите земји. Тоа беше потсетник дека во Брисел, „невозможно“ честопати едноставно значи дека политичката волја сè уште не постои. Мерц презеде голем ризик, патувајќи во Брисел за да ѝ помогне на Урсула фон дер Лајен да лобира кај Де Вевер и пишувајќи бројни коментари за придобивките од користењето на замрзнатите средства. Фактот дека планот за репарациски заем не е формално отфрлен, но технички сè уште се работи на него, е мала утеха.
Урсула фон дер Лајен
Претседателката на Комисијата се согласи со Мерц во обидот да го држи заедничкиот долг надвор од дискусијата, иако нејзиниот тим подготви алтернативни опции. Таа на крајот ја отвори вратата за заеднички долг во говорот во Стразбур во среда, но беше предоцна да се земе заслугата за договорот што на крајот беше постигнат. Дотогаш, моментумот веќе се смени, а други го насочуваа исходот.
Мете Фредериксен (и нордијците)
Данската премиерка во голема мера се држеше надвор од она што беше претставено како борба предводена од Германија. Сепак, Фредериксен, чија земја го држи ротирачкото претседателство со Советот на ЕУ, како и поширокиот нордиски блок, тивко ја поддржа наративот за „единствена опција“. Познатата линија на поделба повторно се појави: штедливи земји наспроти заеднички долг, овој пат скршена од спорот околу тоа како да се користат замрзнатите руски средства. На крајот, еден табор очигледно победи. Лидерите се согласија за заедничко задолжување за покривање на финансиските потреби на Украина за следните две години, оставајќи ги настрана алтернативните шеми што доминираа во дебатата со недели.
Унгарија, Словачка и Чешка
Ова трио, Виктор Орбан, Роберт Фицо и Андреј Бабиш, обезбеди краткорочна и претежно финансиска победа избегнувајќи директни обврски за испраќање пари во Украина. Но, таа победа може да се покаже скапа. Парите сепак ќе течат, а овој потег ги турка поблиску до статус на отпадник во рамките на Европската Унија. Дали ќе има последици од остатокот од ЕУ? Времето ќе покаже.












