Вчера, Салма, нејзиниот сопруг Ајан и нивните три деца јадеа само ручек. Најмалото дете, Мухамед, плачеше цел попладне од глад. Тој плачеше толку многу што на крајот заспа во аголот од шаторот што е нивен дом три месеци.
„Понекогаш успеваме да јадеме нешто навечер, но деновиве е навистина тешко“, рече жена која утрово, со сто шекели во џебот, ќе се обиде да ги разгледа тезгите на брегот на Ал-Маваси, гигантски бегалски камп во Газа, за италијански „Кориере дела сера“. Сто шекели се речиси 25 евра. Можете да добиете килограм брашно на црниот пазар за 25 евра.
Значи, 25 пати поскапо отколку во Европа.
„Имаме среќа бидејќи мојот сопруг работи за невладина организација и има плата. Заработува 600 евра месечно. Моите браќа не работат, а не работат ниту речиси поголемиот дел од населението. Цените на храната се зголемија десеткратно, малкумина добиваат два оброка“, продолжува Салма, која загубила 13 килограми во овие две години војна.
Таа вели дека ќе избегнува да оди во дистрибутивните центри на Израелско-американската хуманитарна организација за Газа колку што може, бидејќи е премногу опасно: „Тие пукаат во луѓе“.
Продавач од Појасот Газа, кој сакаше да остане анонимен од безбедносни причини, му испрати на „Кориере“ детален список на цени за оваа недела. Килограм домати чини 25 евра, компири 13, лимони 26, смокви 40, грашок 25.
Килограм тестенини чини 14 евра, ориз 23, сушен грав 8. Двесте и педесет грама кафе 102 евра, 700 грама маргарин 46. Килограм шеќер 160 евра, пилешко 100. Сапун 10 евра, цигари 20.
„Знам дека е штета да се продава по толку високи цени на гладни луѓе“, вели човекот, „но трошоците за транспорт и ризикот што го преземаме при доставувањето на стоката до тезгите се многу високи.“
Еден трговец објаснува за „Кориере“ дека секој камион што го купува однадвор има дополнителен трошок, понекогаш „дури и триесет илјади“, вели тој, но ова се бројки што „Кориере“ не можеше да ги потврди. За трошоците за транспорт, митото и безбедносните сили што е принуден да ги ангажира за да ја заштити стоката од ограбувачи.
„Давам пари на некои Израелци кои го олеснуваат и забрзуваат преминот низ преминот Керем Шалом, им ги давам на банди кои ми ветуваат заштита и го следат мојот камион до магацинот, а минатиот пат дури и им платив на некои милитанти на Хамас.“
Се продава сè, од игла до локомотива – батерии, соларни панели, чоколадо, кафе, Нутела, шеќер… Стоки што овде се сметаат за луксуз. Батеријата чини четири илјади евра, порано беше триста. Соларен панел чини шестотини и педесет евра, порано беше сто седумдесет.
Салма вели дека една хигиенска влошка чини три евра. „Престанав да ги купувам. Сега сечам ленти од памук, како што правеа жените пред сто години. Одвратно е да се живее вака.“ Таа се чувствува среќна затоа што ниту едно од нејзините деца не треба пелени. Една чини пет евра.
Пред три недели беше роденденот на нејзиниот најстар син. „Го изненадивме со чоколадо Марс, неговото омилено чоколадо.“ Денот кога го купи, Салма помина бессона ноќ: тоа мало парче чоколадо ја чинеше петнаесет евра. Со тие пари можеше да купи килограм тестенини, пренесува Вијести.ба
Според палестинското Министерство за здравство, управувано од Хамас, од мај досега починале 80 деца од неухранетост.
