Земјата се врти со околу 1.670 километри на час, но новите истражувања покажуваат дека нејзиниот енергетски биланс сериозно се менува. Според податоците собрани од сателитот CERES (Clouds and the Earth’s Radiant Energy System) на НАСА, северната хемисфера постепено „затемнува“ во однос на јужната – што би можело да има далекусежни последици за глобалната клима.
Студијата, објавена во престижниот магазин PNAS, ја водеше Норман Лоеб од истражувачкиот центар Ленгли на НАСА. Тој предупредува дека северната хемисфера губи повеќе енергија од воздухот од јужната, апсорбирајќи повеќе светлина, но рефлектирајќи помалку – поради што изгледа потемна од вселената.
Под идеални услови, океанските струи пренесуваат енергија помеѓу хемисферите и одржуваат рамнотежа. Сепак, во последните 20 години, овие струи повеќе не можат да ја компензираат нерамнотежата предизвикана од промените на површината на планетата.
Топењето на Арктикот и губењето на рефлектирачките површини (мраз и снег) ги заменуваат потемни океани кои апсорбираат повеќе топлина.
Намалувањето на облаците, особено ниските облаци, ги влошува работите.
Помалку аеросоли во атмосферата – иако значат почист воздух – исто така значат помала рефлексија на сончевата енергија, бидејќи овие честички се неопходни за формирање на облаци.
Според NOAA, дури и намалените емисии од бродовите придонеле за побрзо затоплување, бидејќи рефлектирачките „траги од бродовите“ во облаците исчезнале.
Сепак, решението не е во поголемото загадување. Научниците сега дискутираат за геоинженерски пристапи, како што се вбризгување аеросоли во стратосферата или осветлување на морските облаци за зголемување на рефлексијата на сончевата светлина.
Интересно е што додека Северната хемисфера стана почиста, Јужната хемисфера доживеа спротивен ефект – поради масовните пожари во Австралија и ерупциите на вулканот Хунг Тонга во 2021 и 2022 година, кои вбризгаа огромни количини на честички во атмосферата.
Според проценките на НАСА, јазот во енергетскиот биланс расте за 0,34 вати на квадратен метар по деценија – доволно за да влијае на климатските модели и долгорочните прогнози.
„Разбирањето на овие промени е клучно за предвидување на идните климатски сценарија“, вели Лоеб. „Нашата цел е да ги идентификуваме изворите на нерамнотежата и да најдеме начини да ја ублажиме.“
Доколку трендот продолжи, светот би можел да влезе во нова климатска ера – ера во која северот и југот повеќе нема да ја делат истата количина светлина, топлина и стабилност.