„Нуклеарна зима“, десетици милиони жртви, милијарди во опасност од глад… се само дел од можните ситуации од кои стравува светската јавност по размената на оган меѓу двете нуклеарни сили – Индија и Пакистан. Првата стана нуклеарна сила во 1974 година, втората 24 години подоцна. Тие се уште не користеле нуклеарно оружје во конфликт, но имаат разурнувачки нуклеарен потенцијал.
Според податоците на Центарот за контрола на оружјето и неширење на оружје со седиште во Вашингтон, Индија има најмалку 164 нуклеарни боеви глави, како и можности да ги лансира на копно, на море и во воздух. Се придржува до политиката наречена „No First Use“, според која нуклеарното оружје никогаш не го користи прва, но во последниве години размислува да го промени тоа.
За разлика од нив, Пакистан има најмалку 170 боеви глави, не се придржува до „No First Use Policy“, но ги држи нуклеарните боеви глави одвоени од ракетите и има намера да користи само една доколку е потребно, пренесува порталот Нет.
Други извори, како што е веб-страницата World Population Review, наведуваат дека заклучно со минатата година, Индија имала 172 нуклеарни боеви глави, а Пакистан 170. Сепак, се проценува дека бројот на нуклеарни боеви глави во двете земји многу наскоро ќе се зголеми на 200 или 250.
Центарот за контрола на оружјето и неширење на оружјето проценува дека дури и мала нуклеарна размена на оган меѓу Индија и Пакистан може да убие најмалку 20 милиони луѓе за седум дена. Кога би предизвикале „нуклеарна зима“, речиси две милијарди луѓе во земјите во развој би биле изложени на ризик од глад.
Различни форми на нуклеарна тријада
Откако станаа независни од Велика Британија во 1947 година, Индија и Пакистан беа вклучени во трка во вооружување, што доведе до занемарување на развојот на многу витални сектори на државата и општеството. Трката започна со конвенционално оружје, а заврши со развој на оружје за масовно уништување, па така и двете земји освен нуклеарно оружје поседуваат и интерконтинентални балистички ракети.
Балистичките ракети можат да носат нуклеарни боеви глави, како што е индиската интерконтинентална балистичка ракета Агни, која има дострел од 5.000 километри. Спротивно на тоа, Пакистан поседува ракети Шахин, кои имаат дострел меѓу 2.500 и 3.000 километри.
Индија и Пакистан, исто така, поседуваат различни форми на нуклеарна тријада, термин кој се однесува на средствата за лансирање нуклеарно оружје од стратешкиот нуклеарен арсенал, кој вклучува три главни типа на оружје: стратешки бомбардери (авиони), балистички ракети кои се лансираат од земја и балистички ракети кои се лансираат од подморница.
Кој има бројчана супериорност?
Пакистан верува дека е неопходно да се покаже подготвеност за употреба на нуклеарно оружје во рана фаза за да се одвратат индиските воени авантури пред тие да се случат, а не откако ќе станат реалност.
Иако деталната анализа на бројките за количината на оружје и воздушните и копнените способности на двете страни не мора да го одразуваат обемот на трошоците за одбрана во двете земји, податоците ја покажуваат релативната нумеричка супериорност на Пакистан. Сепак, ова може да биде на сметка на техничката способност и технолошката супериорност, што е најмногу во корист на Индија.
