Илјадници тони храна чекаат на граничните премини, но не стигнуваат до оние кои се најгладни
Во свет преплавен со информации, едно кратко видео – снимка од исцрпена Палестинка која не јадела пет дена – стана најгласниот крик на тишина. Снимено на 19 јули и објавено на мрежата X, на него се гледа жена со застаклен поглед и уморен глас како вели: „Само сакам храна. Малку прошетав и почувствував вртоглавица – стомакот ми е празен“.
A displaced, starving Palestinian woman:
“I haven’t eaten in 5 days. I just want food. I walk a little and feel dizzy — my stomach is empty.” pic.twitter.com/IRNg6DN7yq
— Clash Report (@clashreport) July 19, 2025
Ова не е само крик на поединец, туку прогонлива порака од Газа, каде што гладот денес убива побрзо од куршум. И буквално – како што предупредуваат хуманитарните работници и агенциите на ОН, гладот стана повисок приоритет дури и од медицината. Луѓето во Газа повеќе не бараат апчиња или операции – тие бараат парче леб, пишува Аваз.ба
Додека светот дебатира, бројот на починати деца расте. Само во последните недели, според Агенцијата на ОН за палестински бегалци, UNRWA, најмалку 70 деца починале од глад, вклучувајќи и едно 35-дневно бебе кое не добило шише млеко. Стотици други се борат за живот во импровизирани болници без електрична енергија, храна или вода.
Илјадници тони храна чекаат на граничните премини, но тие не стигнуваат до оние кои се најгладни.
– Имаме храна за еден месец за цела Газа, но магацините се заклучени, а конвоите се блокирани – известува UNRWA. Доставувањето оброк станува речиси исто толку опасно како влегувањето во воена зона.
Палестинците кои се обидуваат да стигнат до пакетите со помош често се напаѓани.
– Мислевме дека тенковите доаѓаат да ни помогнат да ја земеме храната. Наместо тоа, тие почнаа да пукаат. „Тие не пукаа во вооружените, туку во нас гладните луѓе што дојдовме за оброк“, рече сведокот Мохамед ал-Калиди.
Меѓународните правни експерти, Амнести Интернешнл и Хјуман рајтс воч, сè повеќе отворено зборуваат за употребата на гладот како воена тактика. Извештаите покажуваат дека пристапот до храна и вода е намерно спречен. Ваквите практики може да претставуваат воено злосторство или дури и чин на геноцид, што е предмет на истрага од страна на Меѓународниот кривичен суд.
