„Малтерего“ на Марко Шелиќ Марчело е роман полн со насилство, но сепак роман што го презира насилството. Така Давид Албахари го опишува „Малтерего“.
Виорот од случувања прави да се поместат границите на сонот и јавето, моралот и тонењето. Вистинска лавиринт-драма! Главниот лик, младиот и талентиран Лео, е ставен пред изборот на насилството да (не) одговори со истата мера. Неговата автотерапија е водена во вид на дневник на бесот, во кој имагинарниот одмаздник, неговото (М)алтерего, брутално ја спроведува правдата – сè до денот кога трупот од неговата приказна ќе се појави во стварноста. Една омразена водителка ја наоѓаат мртва само еден ден по „незгодното“ ТВ-интервју со Лео – и тоа падната од голема височина на место каде што нема згради.
Од каде се нашла тука? Кој ја убил? Има ли тоа некаква врска со Лео или со Малтерего? Дали бележникот станал немоќен да ги собере (и да ги задржи) бурните пориви на Лео против оние што му згрешиле?
