За разлика од далеку попознатите египетски, пирамидите на Маите биле изградени така што на нивниот врв можело да се изгради храм. Тоа било и одлична почетна точка за истражувачите, а мексиканскиот сенат им овозможил на археолозите нов увид во мистериозни, свети места од времето на древниот народ.
Маите граделе два вида пирамиди – оние на кои можело да се искачи по скали и оние до чиј врв било невозможно да се стигне по скали. Првиот вид постоел заради ритуали на жртвување, додека вториот бил света градба. Скалите на овие градби биле толку стрмни што искачувањето е скоро невозможно, а тие честопати имале премини кои не водат никаде. Се верува дека овие скали му овозможувале на свештеникот симболично да се искачи на небото за време на ритуалот.
Маите верувале дека качувањето ги приближува до боговите, објаснуваат експертите од Државниот универзитет во Пенсилванија. И самиот збор со кој Маите го означувале храмот, ку’ах (божја куќа), го потврдува тоа.
Пирамидите што ги изградиле Ацтеките, пак, се доста слични на оние на Маите. Главната разлика е во тоа што Ацтеките честопати граделе два или повеќе храмови на врвот, додека Маите само еден. Бројот на скали на пирамидите варирал, а обично се градени две или четири скалила. Честопати постоела платформа помеѓу скалилата што му дозволувало на свештеникот да застане и да ја игра својата улога во ритуалниот дел, пред да продолжи до врвот.
Интересно е што пирамидите имале и друга цел. Имено, тие биле изградени толку високи што можеле да се видат од кој било дел од шумата, па токму затоа Маите ги користеле како места за да се ориентираат, така што било речиси невозможно да се изгубат во суровата и густа џунгла. Исто така, овие високи градби служеле и да ги потсетат своите верници дека боговите се присутни насекаде. Во рамките на овие структури се наоѓаат и погребни простории до кои водат тесни ходници. Овие комори често содржат благи, најчесто скапоцени камења како жад.
