На десет години бил прегазен од камион, по што завршил во кома и изгубил дел од црниот дроб, слезината и белите дробови, но тоа не го спречило да направи врвна кариера во професионалниот спорт.
Антонио Родриго Ногеира е ММА легенда од Бразил чија животна приказна е неверојатна и може да инспирира многумина. Доаѓајќи од дното се искачил на врвот, а за сето тоа пишува во својата рубрика „Ретроспортива“ хрватски „Индекс“.
Детската игра се претворила во трагедија и кошмар
Во 1986 година, десетгодишниот Ногеира веќе имал шестгодишно искуство во џудо. Тој бил најсилното дете во соседството и до својата десетта година собрал завиден број на трофеи во неговиот мал град Баија, западниот дел од Бразил, револуционерното име Виторија да Конкиста. Еден ден тој си играл со својот помлад брат, Антонио Рожерио Ногеира и уште единаесет деца на улица.
-Се сеќавам на се. Тоа беше најтешкиот момент во мојот живот. Разговарав со некого и не ни забележав дека камионот е на моја страна. Немав ниту време ниту место да избегам од улицата, изјави Ногеира за настанот кој му го промени животот.
Огромен камион паркиран на улица тргнал во рикверц, а возачот не ни забележал дека зад него си играат деца.
-Тркалата ми поминаа по целото тело. Се сеќавам дека брат ми сакаше да ме спаси, но не успеав да се извлечам. Најмногу се сеќавам колку ме болеа нозете кога камионот ми ги прегази. После тоа, ми ги прегази стомакот и рамената. Мислев дека ќе умрам. Ја отворив устата да му кажам нешто на брат ми, сакав да разговарам со моето семејство, но наеднаш видов црнила пред мене, додава Бразилецот.
Малиот Ногуеира следните четири дена ги поминал во кома. Му биле скршени двете нозе, а скршените ребра предизвикале огромен број внатрешни повреди. Морале да му отстранат дел од црниот дроб, слезината и белите дробови, а па дишел само со помош на машина. Лекарите им рекле на неговите родители да се молат за чудо нивното дете да остане живо, но никогаш повеќе нема да оди.
По неколку недели, тој дошол до точка да може сам да дише, но сепак не можел да се движи. Нозете му биле скршени, неколку пршлени – оштетени, но станал од кревет, а секој медицински експерт и учебник укажувал дека тој ќе остане инвалид до крајот на животот.
Подоцна откри дека клучна улога во се имала неговата баба, која не се тргала од неговиот кревет, постојано се молела за него, а ја слушал дури и кога бил во кома. Никогаш не ги заборавил тие моменти.
Како едно дете од село стана митолошко суштество
Тој ја напуштил болницата по само два месеци.
-Знаев дека можам да го сторам тоа. Тој период беше нешто што ме дефинираше како личност, но и како борец. Секој пат кога ќе ме тепаа, во рингот си велев дека ништо не може да биде полошо и поболно од камион што поминува над тебе.
Ногеира набрзо станал „Минотаур“, грчко митолошко суштество кое е половина човек, а половина бик. Прекарот му го дал роднина поради неговата „натчовечка сила и големина“. Следните две децении ги поминал во „кафези“ ширум светот, каде што докажал дека веќе го поминал најболното и најлошото.
Покрај огромната лузна која му се протега по стомакот и целиот грб, на ова секогаш го потсетува и дупката на грбот каде се наоѓал мускулот кој некало како лекарите да го спасат по несреќата.
Во историјата имало поголеми и подобри борци, оние кои земале повеќе појаси и имале подобри резултати. Но, никој не добил толку боксови, а да остане толку упорен и жесток. Затоа тој е – роден победник!
На 17 години ја запознал најголемата љубов во животот. Со неа го освои светот
Четири години му требаа да се врати на тренинзите за џудо, но набрзо сфатил дека го интересираат сите боречки вештини. На 15 години за првпат во животот заминал на тренинзи за бокс. Во првиот спаринг меч во животот одработил седум рунди, но бил поразен.
-Тешко ми беше. Цел живот бев навикнат да трчам во нечии нозе. Не можев да се навикнам да се борам стоејќи. Сите ме тепаа, дури и мојот брат близнак кој беше речиси десет сантиметри понизок и тежеше десет килограми помалку, открива „Минотаур“.
Релативниот неуспех во боксот му го отворил патот до најголемата љубов во неговиот живот. На 17-годишна возраст почнал да тренира бразилско џиу-џицу, вештина која ја користел за да доминира на најголемите светски боречки арени во следните две децении.
Учел од најдобрите и стана најдобар
Џиу-џицуто го натерало да промени многу во животот. „Екскурзиите“ во Рио де Жанеиро му станале постојани, а тоа го натерало да оди на академија поврзана со еден од пионерите и најголеми мајстори во историјата на овој спорт, Рикардо де ла Рива.
Ногеира се борел под менторство на Де ла Рива, но многу брзо ги декласирал сите со кои тренирал и се натпреварувал. Де Ла Рива видел нешто посебно во него и го зел под своја контрола. Многу брзо „Минотаур“ почнал да го учи занаетот од оние што го создале.
Семејството Грација е старо семејство кое на почетокот на 20 век ја превземал првично јапонската вештина и му ги дал денешните препознатливи карактеристики. Тие сфатиле дека, за разлика од јапонското џудока, Бразилците се посоодветни да се борат многу поблиску до бразилските улични борби со банди и други напаѓачи, кои се засноваат на борби, зафати и гушење.
Имал сè освен едно – пари
За само неколку години, „Минотаур“ стана еден од најдобрите студенти во историјата на семејството кое го измислило овој спорт. До 22-годишна возраст, тој двапати беше шампион на Бразил, двапати ги освои Панамериканските игри и освои сребро и бронза на Светското првенство.
Џиу-џицуто му нудело сè што сакал и барал во животот освен едно нешто – пари. —–Убаво е да се освојуваат медали, но како џудист и џиу-џицу заработив неколку илјади долари во мојот живот. Морав да живеам од нешто, изјави „Минотаур“, кој точно еден месец по освојувањето на златото на Панамериканските игри, влезе во професионалната арена за прв пат во животот во кафезот на ММА.
Првиот натпревар го имал на Флорида, САД, против Дејвид Дод. Американецот издржа само три минути и дванаесет секунди од борбата пред „Минотаур“ да го натера да тапка со рака по подот (да се предаде). Во месеците што следеа, стана јасно колку навистина Дод е тврд орев. Следниот натпревар Ногеира го имал за само четири месеци. Повторно победил, овој пат за минута и 52 секунди од борбата.
Дваесет дена подоцна повторно беше во рингот. Овој пат, спроти него беше опасно лице – Валентијн Оверем, брат на многу попознатиот Алистер, но човек со богато аматерско искуство во кик-бокс и ММА, и 15 професионални натпревари во борби во слободен стил. Тој издржа една секунда помалку од последниот противник на „Минотаур“, а оној во четвртиот меч не издржа ниту минута во кафезот.
Со 23 години во животот и учинок од 5-0 во победи си обезбеди животна можност. САД беа само отскочна даска за главниот град и Мека на боречките вештини во тие години – Јапонија.
Јапонската мафија му дала на „Минотаур“ понуда која не можел да ја одбие
Долги години Јапонците сметаа дека вештините на нивните професионални борачи се единственото оружје во вистинска и реална борба. Јапонските кечери со години ги предизвикуваа противниците на вистински и „фрик“ борби. Но, кога Риксон Грејси, веројатно највештиот потомок на семејството џиу-џицу, ја победи најголемата јапонска ѕвезда во борење, Јоџи Ањо, до смрт во рингот, Јапонија мораше да ја зачува својата чест пред целиот свет, па во 1997 година основа организација која ги одбележа следните десет години боречки вештини и и даде симболично име – „Pride FC“.
Првата шанса „Минотаур“ ја доби во Јапонија во сестринската организација на Pride – „Фајтинг мрежни прстени“, а во 2001 година дебитираше во Прајд како најопасниот Бразилец и „граплер“ на светот.
-Не можев ниту да сонувам за тие пари. Тоа беше понуда што не можев да ја одбијам, изјави со насмевка по потписот на Бразилецот во 2017 година.
Под покровителство на јакузата беше создадено најголемото ривалство во историјата на ММА. Бразилците против бразилските дивјаци
Најголемиот спортски настан под покровителство на јапонската јакуза беше платформата за создавање на најголемото ривалство во историјата на ММА спортот кога станува збор за спротивставени тимови. И двата беа бразилски.
Од една страна беше „Бразилски Топ Тим“, на кој му припаѓаше „Минотаур“. Тоа беше тим со силни врски со семејството Грејси и американските спортски сали, чија речиси ексклузивна цел беше да промовира џиу-џицу на најголемата сцена. Браќата Ногеира, Витор Белфорт и Рикардо Арона се најпознатите имиња од таа ера од БТТ.
Од другата страна беше друг опасен тим, а можеби за нив е доволно да се каже дека нивното неформално име и во Бразил и во Јапонија било „дивјаците од Амазон“. Нивниот борбен стил се засновал на лудост, темпо и заплашување на противникот, а нивен најопасен борец бил Вандерлеј Силва, кој го имал прекарот „Убиецот со секира“, што само по себе говори за каков тим се работи.
Овој тим бил заинтересиран да шири насилство, а не да се прослави. Двата тима со години се судираа и во рингот и надвор од него за титулата најдобра бразилски тим, а „Минотаур“ требал да има две пресметки против членовите на другиот тим, но и двете се откажани поради повреда. Подоцна во рамки на „Pride“ имаше борба и со еден од најдобрите борци на Балканот, Хрватот Мирко Кро Коп, кого го победи и покрај многуте удари и расекотини кои ги имаше Бразилецот по главата.
Три борби му беа доволни во Прајд да дојде на светскиот трон
Во својата прва борба, „Минотаурот“ го победи поранешниот светски шампион во борење со рака, Гери Гудриџ, користејќи го со таканаречениот триаголник. На ист начин во следната борба го победи првиот УФЦ шампион во тешка категорија во историјата, Марк Колман.
Во својот трет меч во „Pride“ се избори за првиот шампионски појас во историјата на организацијата. Американецот Хит Херинг беше најтешкиот противник до то момент, но судиите едногласно одлучија дека „Минотаур“ е подобар, па му ја доделија титулата.
На 25 години го имаше светот на дланка. Тој беше шампион на најмоќната и најбрзо растечка организација во светот, заработи милиони, а начините на кои ги совладуваше противниците само го надополнија митот за непобедливо суштество.
Цел свет сакаше да види кој е вистинското чудовиште. Ѕвер од Америка или полубик од Бразил
Се разбира, митолошко суштество може да ја доживее целата количина на слава и величина само кога ќе победи друго митолошко суштество. За сопствениците на „Pride“ и сите љубители на светот на боречките вештини ширум светот, немаше дилема кој да биде нивот спаринг партнер на Ногеира.
Боб Сап беше чудо на природата, ѕвер од досега невидени физики во слободна борба. Момче од 197 сантиметри и 150 килограми чист мускул во Јапонија го нокаутираше стариот, но легендарен Ернест Хуст, еден од најдобрите борци во историјата, двапати во кик бокс во рок од два месеци.
Сап направи две ММА борби, кои брзо ги реши, а Јапонците дадоа се од себе неговиот судир со „Минотаур“ да го прикажат како судир на полубогови. Апсолутно успеаја во тоа. На 28 август 2002 година, сите кои сакаат да се борат чекаа пред телевизорот одговор на прашањето кое од двете чудовишта е вистинското, а кое лажното.
Во првата секунда од борбата „Минотаур“ се фрли пред нозете на многу поголемиот и потежок противник. Сап навреме го препозна, падна на колена и го фати ривалот околу половината. Во следниот момент го крена метар во воздух и со сета сила го тресна на подот. Низ арената можеа да се слушнат врисоци бидејќи не постои начин човек да го преживее тоа. За среќа, „Минотаур“ е само половина човек.
Сап жестоко го удри со тупаница, а Ногеира го доби најголемиот ќотек виден на ТВ екраните. Американецот се отпушти, а Ногеира го доби својот момент во втората рунда. Го зграпчи за рака и почна да го гуши поради што Сап мораше да се предаде.
Испиша историја во УФЦ
И „Кро Коп“ и Федор имаа големи проблеми по преселбата во САД, а „Минотаур“ најдобро ја направи транзицијата. Во својот прв меч во УФЦ го совлада стариот познаник Херинг, а веќе во вториот меч доби борба за појасот на привремениот шампион. Во тој дуел го победи поранешниот шампион Тим Силви, и така „Минотаур“ стана еден од тројцата луѓе во историјата, заедно со Ден Хендерсон и Марк Колман, кои го држеле појасот и во „Pride“ и во УФЦ.
Во 37. борба во кариерата доживеа пораз со прекин, Мир го нокаутираше во втората рунда и го означи почетокот на крајот. Во следните четири борби „Минотаур“ претрпе уште два порази. Беше нокаутиран од Каин Веласкез и потврди дека цврстата брада е минато за Бразилецот, кој едноставно претрпе преголема штета во кариерата. Дека веројатно веќе нема место меѓу елитата, покажа и реваншот против Мир во кој американскиот борец му ја скрши раката на противникот, еден од најдобрите џиу-џицу мајстори во историјата на борбите во слободен стил. Последните три борби во неговата кариера беа малку тажни, како што е и вообичаено со борците кои сакаат да ги заработат своите последни пари, но и слава.
Ги загуби сите три борби, а сјајот на шампионот и непобедливоста останаа многу пред тоа. На сцената стапија некои нови деца, а во 2015 година, на 39-годишна возраст, ги остави ракавиците во кафезот каде што 34 пати ги победи противниците, од кои 21 со нокаут. Тоа воопштно не е лошо за детето кое му се предвидуваше дека никогаш нема да застане на нозе.
